Het was even geduld hebben. Op het werk werkt weinig feilloos, maar daar werd geen wijsje aan gewaagd. Een opgeknapt gebouw, waar we in trokken voordat de buitenruimte, het restaurant, de liften, het meubilair e.d. op orde waren, daar hadden we toch eerder wat briefjes verwacht. Gestaag werkte men door aan vervolmaking. Niet zonder succes overigens. We werken er prettig.
Voor gasten is het wat minder. Het duurt even voordat de antiterrorismebezoekerspas is verkregen en onbegrijpelijk is het dat de zuil met een opening zo groot als dezelfde pas, die men passeert bij de draaideur naar de centrale hal níet gebruikt moet worden om die pas in te deponeren. Hoewel dat in veel andere soortgelijke gebouwen, ook die van dezelfde firma, wel zo is.
Iemand was de opstopping van de zuil zat. En de roepende mensen. Want hoe kom je zonder pasje nog door de draaideur? Die iemand greep het dichtstbijzijnde papiertje, een briefkaart van een project waarvan de startnota vlakbij ter inzage liggen. 't Is geen veelschrijver, vermoeden we. De ondertekening mocht niet, klopte niet of was onleesbaar. Doorgekrast dan maar. Onleesbaar, toen, in ieder geval.
---
Geen opmerkingen:
Een reactie posten