Vaag geloof

De Pastorie = Bel

zit aan de

Andere kant

(Links)

Het papier is van prachtige kwaliteit. Afgescheurd langs een tafelrand, maar zonder meer geschept papier. Dat zagen we niet eerder. Met breed plakband langs drie zijden is met zorg de boodschap op de statige deur bevestigd. 

De riekende Hagenaar die keurig gaat staan poseren wanneer wij ons fototoestel tevoorschijn halen, wil ons best vertellen waar we moeten zijn. Dat is wel nodig, want het wijsje zelf is nauwelijks meer te lezen. De rode pen heeft z'n werk ooit wel gedaan, maar volstaat nu niet meer.

Ook dit wijsje wordt gezongen met een krampachtig gebruik van hoofdletters. Andere en Links, de hoofdletters hebben geen functie. En wat te denken van De Pastorie = Bel. Een rebus? Wiskundige vergelijking?

De man met de pet roept ons nog van alles na. Hij wordt steeds bozer. Maar wij weten genoeg.

***

Deze kant boven

Zo. Annette heeft de wind eronder. Schreef zij dit wijsje zelf, of liet ze het een ander doen? Laten we van het laatste uitgaan. Dan gaat Annette schrikken als ze dit leest. Twee onderstrepingen en twee uitroeptekens. De lezer moet er bang van worden.
Bij ieder ander zijn we blijkbaar geneigd om de mededeling links te laten liggen. Wat nou nat? Meenemen dat schilderij.

Het is natuurlijk wel een verstandige aansporing in een kunstuitleen. Alles is hier voor de grijp. Abonnement scannen in de fietstas of de auto in. 
We zijn nieuwsgierig naar een schilderij dat van onderaf is opgebouwd. Alleen de bovenkant nog nat?

***

wat zit daar achter dan?

PLEASE

KEEP THIS

DOOR CLOSED

We zijn naar de kelder van onze lunchplek afgedaald. Ook vieze Britse koffie wil ons lichaam uiteindelijk verlaten. Via een gammel wenteltrapje komen we in een ruimte met vooral gebroken plavuizen. Het is even zoeken naar de plek van de toiletten. We zijn twee enorme hondenmanden, een draaiende wasmachine, een stapel hoge groene laarzen, een kapstok met vishengels en fuiken. O gelukkig, een deur met een mannetje én een vrouwtje. 
Op de terugweg naar boven springt de prachtig oranje geschilderde deur ons in het oog. Mét briefje! Het hangt er al een tijd. Vergeeld is het. Waarvan is ons een raadsel. Een vaag peertje hangt aan de lage zoldering. Nergens daglicht te zien.
We zijn nieuwsgierig. Als zoveel hier 'on show' is, wat mogen we dan niet zien? Met onze hand op de deurklink schieten ons de hondenmanden te binnen. We staan al op de trap.

***

Compleet met strik

Ook in Florence het vriendelijke verzoek geen fietsen te plaatsen.
PER FAVORE in grotere kapitalen dan de rest van het wijsje. Een uitroepteken tot besluit. Een dringend verzoek. Zeer dringend.
Het raam van nummer 19 is een pareltje in de rustige straat. Het voorzetraam is van gietijzer en bloemrijk versierd. Iemand geeft deze bloempartij - pal op het zuiden - veel aandacht.
We zijn ook gecharmeerd van het hergebruik van karton. Misschien zelfs wel van een doos waarin een fiets heeft gezet. De eervolle vermelding gaat naar de wijze van bevestiging. Geen duct tape, geen plakband, geen buddy's, geen punaises: twee stukjes touw in een strikje.

Tickets please

De museumwinkel van het Stedelijk Museum in Amsterdam kan bezocht worden zonder een kaartje te kopen. (Onze tip: doe dit op een bewolkte dag. Met een beetje zon is het hier een tropische kas. Geen genoegen om dan de gummetjes, ansichtkaarten, koelkastmagneten en pennen te bevoelen.) De ontwerper had het prima bedacht: een uit/ingang aan de museumzijde. Dan kunnen de bezoekers die na de kunst nog iets in huis willen halen: hup, zo naar de winkel. En zij die eerst de winkel willen doen: hup, zo het museum in. En dus een paal met sensor bij de in/uitgang.
Die paal werd blijkbaar niet begrepen. Met breed plakband, gewoon wit papier, een ordinaire zwarte stift wordt ons uitgelegd hoe te handelen. De pijl is goed uitgevallen, en de letters zijn mooi over het papier verdeeld. Meer positiefs valt er niet over te zeggen.
Hoe dol wij ook zijn op handgeschreven berichtjes: hier in dit kunstpaleis moet snel iets passenders komen!

***

Bake off

Please Note 

that Thursday 

Craft Group has been

Suspended until

September

De mevrouw met de roze paraplu wil net naar buiten stappen. We zijn op tijd met onze foto. Wat een interessante tekst! Elke donderdag komt hier blijkbaar een knutselclub bijeen. Maar niet in augustus. Wij zijn hier in augustus en het knutselen is uitgesteld. Naar september. 
Is suspended gewoon een afgesproken soort van 'het gaat niet door in de zomer'. Of is er iets bijzonders gebeurt en komt de bezoeker voor een verrassing te staan?
Een craft group, die komen bijeen in een  handwerkzaak, of een doe-het-zelf-achtig iets. Wij zouden het niet zo snel bij een bakkerij verwachten. Of is de muffin hier ook een rage?

Het briefje is goed beschreven. De vlakverdeling scoort goed, en ook de letters. Eén soort e, een soort t, enzovoort. Die hoofdletters in Note en Suspended begrijpen we alleen niet.

***

Niet hier

Witgoed

In Italië wordt nog volop handgeschreven, in de openbare ruimte. Daar zijn we blij mee. Ook in het historische Florence moeten wasmachines gekocht, en moeten pakjesbestellers weten waar ze terecht kunnen.

Dit wijsje wordt op stevig karton gezongen. Heldere letters. Extra punten voor de roodgekleurde C.

Nee heb je

Please ask us
before taking photos.
Thank you.

We slenteren wat door de straatjes van het mooie Bath. We gaan winkels in die we normaal ongezien passeren. Zoals die met veel huisvlijt en - eerlijk is eerlijk - best originele en kunstzinnige ... uh ... dingen.

We kunnen ons voorstellen dat passanten de telefoon uit de broekzak halen en aan de slag gaan. Een fotootje om oma te laten zien, een fotootje ter inspiratie van onze eigen knutselarijen. Dat mag dus niet zomaar.

Bij de toonbank ligt op een stoel die met Kuifje is beplakt het visitekaartje van de winkel. Met de duidelijke tekst: eerst vragen of je foto's mag maken.

Dat doen we.

keurige visite

Kraan goed dichtdraaien

Het staat er in het Vlaams, of misschien zelfs in het Nederlands. We zijn bij een tante die in de jaren '50 van de vorige eeuw naar België is geëmigreerd. Haar huis is spic en span. We blijven lunchen en vergapen ons aan alle keurige bakjes, zakjes en potjes waar aardbeien, kaas en zout in huizen.

Na echte Hollandse karnemelk willen we een plas doen. Daar treffen we dit 'eigenwijsje'. Niet in de openbare ruimte, maar te mooi om hier niet mee te nemen.

Eén ding heb ik tante niet durven vragen: hoe lang laat je dit briefje hangen, en hoe houd je dit tegeltje dan schoon?

Eigen weg

Et tu, Brute?

Alweer een wijsje voor de postbodes. Er wordt wat afgezongen voor deze beroepsgroep. Een wit A4, niet eerder gebruikt, is met een lang lint plakband aan de koperen bellen gehangen. Werkte het mesje op de plakbondhouder niet afdoende en werd het een sliert?

Een wijsje geheel in hoofdletters. Op het tweede cijfer van het telefoonnummer na, prima leesbaar. De verdeling over het papier had iets beter gekund. Onderaan zou nog ruimte geweest zijn voor een 'bij voorbaat dank'. 

Dat Panorama snappen we niet, maar dat zal het bedrijf wil zijn dat oproept niet aan te bellen. Dat liever per telefoon bericht wordt dat er een pakje is.

Ons ontroerde vooral de trasportatoro die een foto nam van 'ons' wijsje. Even meenden wij een zielsverwant te hebben gevonden. Een medestrijder voor het handgeschrevene. Dan valt een lire. Hij wil het nummer onthouden, en dit is de makkelijkste manier.

+++

Alleen met de oogjes

Non toccare betekent: afblijven! We lazen het hier en daar al in musea. Wij hebben daar wel begrip voor. Al die eeuwenoude marmeren snuisterijen, daar moet onze hedendaagse vette vingers geen afdruk op achterlaten. In deze kerk - met op meer dan één plek de mogelijkheid gul te geven - hebben we ons ook weten in te houden. Zelfs de fresco's hebben we niet gefotografeerd.

Nu zijn we in de winkel van deze tempel. En moeten we ook daar de handen op de rug houden? In het Engels ook nog? Dan kopen we lekker niks. Dááág!

***

Mooie deur

Mettere la posta nelle finestra

We zijn nog altijd in Italië, en nog altijd op zoek naar iets te eten. De printer heeft zijn weg in dit dorpje nog niet gevonden. Hoera! Wij houden van handgeschreven.
Op deze prachtige deur is met afgescheurd tape het gelineerd papiertje geplakt. De optimist zou een compliment geven dat het bruin past bij het bruin van de deur.

Het verzoek, zonder uitroepteken, zonder iets van grazie of per favore, zonder punt ook, heeft wel een ondertekening. De moeder-overste van dit klooster?

Ons Italiaans is nog niet veel. Iets met post en een raam. Thuis googelen we op de mogelijkheden. Doe de post maar door het raam. Zoiets. We hebben elders wel brieven en kranten tussen de kieren van een luik zien zitten.
De postbode zal wel moeten, trouwens. Er is helemaal geen brievenbus.

***

Signor Michele

Per la posta

rivolgersi

al cartolaio

sig. Michele

grazie

Of we naar de kantoorboekhandel willen gaan als we iets met post willen, en naar mijnheer Michele vragen. We begrijpen het niet. Achter deze deur bevindt zich hoorbaar een lagere school. 

Het is midden op de middag, warm, en we willen iets eten. Toch blijven we even puzzelen. We spraken toch een mondje Italiaans? 

Ooit was het een keurig briefje, in een plastic lijstje, zien we nog. We slaan een laatste blik op het lelijke plakband aan de prachtige oude deur en slaan rechtsaf, richting restaurantjes.

ie wie vlaai weg

S.V.P

Geadresseerde

post bij

Auckland (Engestr. 63)

afgeven

De Multivlaai is leeg en verlaten. Geen dagelijkse verse traktaties uit Limburg meer in onze binnenstad. De recessie spaart niets en niemand. We weten dat verhuizen hier niet aan de orde is, al staat het groot aangepakt. De locatie waar naar verwezen wordt is immers allang een vlaaienwinkel.

Waar schrijven we een aanwijzing voor de postbezorger? Natuurlijk op een kartonnetje waarop de vlaaien worden geschoven. Een detail dat ons ontroert op deze rustige zaterdag.

Het aloude Franse aub siert dit wijsje. Met zonder puntje na de P.

Alleen de post die echt voor mijnheer en mevrouw Multivlaai is, die mag ergens anders worden afgegeven. Al die reclame, prop die maar door de brievenbus, hoor. We zien al een flinke stapel achter de deur liggen.

Het is nog niet zo eenvoudig, schrijven op een rondje. We zagen het vaker en zullen het vaker zien. O jee, de postbode weet misschien niet wie of wat of waar Auckland is. Dus kriebelen we het adres erbij, iets verderop in de straat.

Hopelijk zijn mannenkleren langer in trek dan vlaaien.

Kunst kijken

Níet zítten a.u.b

Er is kunst in de kerk die soms nog erediensten huisvest, maar meestal iets met kunst doet. We hebben er al gezongen in ons koor. We hebben er concerten bezocht. Veel beeldende kunst ook. Soms alleen interessant, soms om te herinneren. 

Deze tekeningen zullen niet in ons geheugen worden bewaard. Maar het gebiedende wijsje misschien wel. Zelden zagen we er ééntje zo mooi geschreven. Alles klopt: de verdeling over het papier, het lettertype, de subtiele verhoging van de puntjes op de i. Kniesoor die nog wijst op het ontbrekende puntje na de b.

De zwarte aanslag op de witgekalkte bakstenen laat ons zien dat hier heus wel eens gezeten is. Met jassen aan vermoedelijk; het is een kerk. Het zal dus wel houden, dit niet zo brede richeltje. Dus waarom dit gebod? We denken dat wij kunstkijkers moeten blijven. We mogen geen kunst worden. Zouden wij niet als het ware in de vitrine zitten, zo onder de pentekeningen? Of minstens de animo teniet doen van andere bezoekers om de tekeningen van dichtbij te gaan bekijken?

We hebben bijna begrip.

Blijf bij mij

Stay

a while

Kan het vriendelijker? Een uitnodigend bankje. Droog zelfs, op deze druilerige dag. Iemand moet na het laatste buitje de bank hebben drooggedept en het kaartje vervangen hebben. Als we gaan zitten nemen we plaats voor een winkel met allerhande snuisterijen. Dingen die we thuis niet zouden kopen, en waar we in den vreemde ons juist toe voelen aangetrokken. Kennen we niet nog een karig toebedeelde overledene? Zou dat lichtje niet prachtig staan op zijn graf?

Opeens denken we de ware aansporing te hebben gevonden. Sta 'n even stil bij het leven. Even maar.

Commissie spreekt

Voordeur bij binnenkomst

weer goed sluiten

De Deur valt niet in het slot

BvD

Bew commissie

SVP deur goed dicht -

trekken.

Deur valt niet in het slot

BvD

Bew commissie

Warme boodschap

Toilet

€ 0,25

S.V.P.

We worden zelden aangenaam getroffen door verzoeken tot betalen voor wc-bezoek. Zeker als het om een uitspanning gaat waar wij toch ook ruilmiddelen moesten aanwenden voor koffie, en voor nog een koffie. De schoonheid van dit tafereel, we telden er ditmaal met plezier een halve euro neer. In een zo groot aantal munten; zo is zichtbaar de wens. Of verwacht de uitbater dat vijf cent munten minder snel achterover gedrukt zullen worden dan die ook geschikt zijn voor zwembadkluisjes en winkelkarretjes?

Een krukje, een bordje van porselein (we keken op de onderkant), notitieblaadje. Goed voor een glimlach.

Het s'il vous plait, de rafels aan het papier, het net niet passen op de kruk. Een warme boodschap.

***

Broese

uw pas hier

We vragen het beleefd, want we zijn hier graag en komen hier graag terug. Niet voor niets noemen we elke boekhandel van enige omvang in dit land zoals deze. Elke stad heeft recht op z'n eigen Broese. Maar bijna nergens vinden we zulke aardige praatjesmakers bij de inpakkers. Wij stralen zelf ook, denken we, terug in ons oude staatsie.

We zijn denkelijk toch een beetje nerveus bij het fotograferen. Want misschien mag het niet, omdat er beeldrecht op zit. Of zo. Dan halen we het er weer af, beloven we. Maar de flitser werkt niet lekker, en na drie pogingen laten we het maar. Skimmers zijn we niet, zoveel mag inmiddels ook al weer duidelijk zijn.

De pas moet niet meer door het gleufje, maar moet bovenin gestoken worden. Blij zijn we, zeker, want hoevaak weigerde het systeem niet bij onze plastiekjes. De consument moet toch nog gewezen worden op de noviteit: pas hier, mensen! 

Drie woordjes in kleine letters. Netjes geschreven, en voor alle duidelijkheid nog een keer overgetrokken, als was het een schrijfwerkje voor een groeper 3.

***

Oud bewoners

postbode,

Wil je de post bij nr 61

naar binnen gooien?

Bvd.

                               oud bewoners

Stel, wij waren postbode. Dan vinden we het best handig, een gebiedend wijsje. Niks zo vervelend als post bezorgen die niet aan zal komen, of ongewenst is. Zouden wij zo'n wijsje dan op ooghoogte willen of op de brievenbus? Wij gaan toch liever voor het laatste, want onze ogen zitten de hele dag op brievenbushoogte. 't Is maar een tip, maar doe er je voordeel mee, wijsjesschrijvers.

Volgende punt. Zouden wij met u willen worden aangesproken, of mag het ook jij zijn? U zijn we wel heel erg gewend. Jij staat ons toch te directief. Commandeer je hondje, en blaf zelf zouden we dan geneigd zijn te denken. Je lijkt een compromis. Dit wijsje is goed leesbaar en to the point. We denken dat we wel over het je heen kunnen stappen.

Wat vinden we van gooien? Is dat hoe onze klanten het werk zien? Een beetje met wat papierwerk smijten, zoals we in Amerikaanse films zien? Van die krantenbezorgertjes die het ochtendblad op de pation mikken? Naar binnen gooien ... we zien toch Zwarte Piet niet! Of is nr. 61 een sjoelbak, ligt het aan de overkant van een ravijn, staat er een brievenbus in de vorm van een blikvanger? Niet te snel oordelen, misschien is gooien hier precies wat we moeten doen.

We worden bedankt, bij voorbaat zelfs, altijd fijn. Bedankt.

Rest de ondertekening. Die roept toch weer vragen op. oud bewoners. Niet DE oud bewoners, maar oud bewoners. Alsof het een heel cohort is aan lui, die er de afgelopen jaren hebben gewoond en nog steeds post blijven ontvangen. Onlangs was er een reünie en nu hebben ze besloten: toch maar een keer een verzoekje aan de postbode doen om de post bij die engerd op de hoek naar binnen te smijten.

Helemaal tot slot een verwondering van onze kant: Als wij een huis zouden bewonen met zo'n deur? Wij gingen nooit verhuizen!

Woensdag de 4de

DEUR

klemt!

optillen

s.v.p.

Een blaadje uit een kalender. Zo'n kloeke agenda, waar elke dag een hele bladzijde is. Op deze vierde van de maand stonden geen afspraken. We gaan er maar vanuit dat er een dag uit het verleden is opgeofferd aan het wijsje, en dat niet ergens in het jaar iemand opeens van de tweede naar de vijfde van de maand schiet. Waarom de tijd sneller gaat als je ouder wordt ... dat krijgt op deze manier wel een heel bijzondere lading.

Terug naar de mededeling. Een stevige, niet te missen toon. Hoofdletters, uitroepteken, onderstrepingen: je zou bijna zeggen dat het ergerlijk is voor de opsteller van het wijsje, dat de deur klemt. Even hoopten we op een voorstelbare spelfout. Het iets langere derde pootje van de letter m, daardoor lazen we even klempt. De deur klemt: we schijnen het niet zonder p uit te kunnen spreken, maar schrijven doen we het niet, ook hier niet. De eerste p  is ook bijzonder. Een symbiose tussen een b en een d is het geworden. Wilde iemand eerst opbeuren schrijven of was de steel gewoon te lang geworden? Wie het weet mag het zeggen. 

Het bordje met de hond, die ons dus aan kan vallen als we dit pand betreden, hing er eerder dan het geschreven wijsje. Het plakband zit achterop het hondenangstinboezemschildje. Zo moet het gegaan zijn:

De hond, een lekkere lobbes, die nooit een vlieg kwaad doet, werd telkenmale gek als de deur niet opgetild werd. Een snerpend gepiep over de drempel deed hem naar de deur snellen, de tanden ontbloot, grommend. De post werd niet meer in de communale vakjes achter de deur bezorgd. Dat werd te gek. Optillen!

Vieze vingers

Hard drukken!

Toe maar, hoofdletters, onderstreping, zowel als een uitroepteken. Denk niet dat het dicht zit, dit café. Het is slechts de deur die klemt, flink klemt. Dit wijsje verraadt dat het niet altijd even druk is in dit etablissement. Want als we binnen groepjes mensen aan de dis zien, of staand aan de bar, die spijs en drank naar de mond brengen, dan zouden we wel even doorduwen, als de glazen deur niet gelijk mee zou geven. Als wij er zijn, op een vroege dinsdagmorgen staat de deur trouwens gewoon open. We trekken 'm voorzichtjes dicht om een goede foto te kunnen nemen. Wat niet geheel lukt, want we hadden graag de vingers ook in beeld gehad. Een deur zonder grote knop of handvat - en vast ook met grote knop of handvat - wordt ook naast knop of handvat beroerd. Bij glas wil dat snel in de gaten lopen. Een inbreker kan hier rustig een slag slaan. Tussen zoveel afdrukken zal de zijne (m/v) niet makkelijke te traceren zijn. We vinden het niet heel fris. Er kan ook niet goed geboend worden, want dan zou het wijsje nat worden en verwelken. Het plakband - dat ondoorzichtige soort - is veel te lang afgescheurd, maar bedekt het ook afgescheurde papier niet waterdicht.

Wij maken aantekeningen en ons steeds bozer.

Waar is onze vergadering? Wie zijn die Vier Engelen dan?

Kindertaal

Graag iets meer in de berm

Parkeren, B.V.D.

                                 BK

Een in de lengte dubbelgevouwen A4, beschreven met zwarte stift en bevestigd onder een ruitenwisser. De woorden graag en B.V.D. maken het een wijsje. Hoewel deze staatsbosbeheercamping geheel tot openbare ruimte gerekend mag worden, snappen wij wie BK is. Wij zijn in Elp, te gast bij Buitenkunst. De paden op, de lanen in. Maar niet overal. Tenten zonder auto's, en zandpaden met genoeg ruimte om schadevrij doorheen te rijden. Dus wel een beetje aan de kant, soms. 

De hoofdletter P van Parkeren is raar. De rest van het wijsje is niet geschreven door iemand voor wie het onbekend is, schrijven. Een nieuwe regel met een kapitaal beginnen, ook al loopt de zin nog door, dat is kindertaal. We kunnen niet streng genoeg zijn.

Olympische bollen

SPRING BULBS

PLEASE

KEEP OFF

We vinden het Engels altijd mooi. Die dubbele f, grammaticaal gewoon juist, heeft net dat beetje extra: scheer je weg, mensen, de bollen moet uit kunnen komen. De platgewaaide crocussen hadden net zo goed een ander wreed lot kunnen treffen, mompelen wij Nederlanders cynisch. Om gelijk daarachteraan dan maar door te associeren en ons af te vragen of een dergelijk bordje in de oorlog zou hebben geleid tot gravende hongerlijders?

Terug naar het wijsje. Please werkt altijd. Hadden wij maar zo'n woord. 

Het bordje is een oud stukje hout, aan een oud paaltje genageld en met zoveel ferme klappen de grond in gedreven dat het de winter doorstaan heeft. Hulde.

Toen de foto werd genomen was het nog anderhalf 500 dagen voor de opening van de Olympische Spelen. Er moest nog heel wat gebouwd worden, zo namen wij hier waar. Maar de bloemen staan al boven de grond. Als wij er tenminste afblijven. Please.

Hier wordt gewerkt

s v p

niet storen.

Zelfde plek, een paar dagen later. Gezien een van de  vorige gebiedende wijsjes moet het op de dag van de foto donderdag 2 december zijn. We nemen aan dat het gelukt is, en dat we hier het kernteam WWA aan het werk zien. Zittend kunnen kantoorlui best werken, maar als ze staan, dan weten we het zeker.

Het briefje is een dubbelgevouwen A4, met twee plakbandjes aan de binnenkant van de glazen deur opgehangen. De mededeling is effeciënt. En als we de fotograaf niet meetellen ook effectief.
De schrijver is niet dezelfde als degene die om reservering verzocht, zo zien we aan het handschrift. Jammer dat we niet even naar binnen konden om te vragen of de schrijver van dit wijsje, het liedje van een paar dagen geleden gezien had. Past het goed in deze cultuur, gebiedende wijsjes? Of heeft het nu precies één keertje gewerkt, en denkt men hé dit mag een trend worden?
Eén vraag per keer, wordt ons wel eens geboden Antwoord krijgen we ook dan niet altijd, en hier al helemaal niet.

Spatiepoltie

 

Geen reclame folder's a.u.b.

Een met stift geschreven wijsjes trekt onze aandacht. Het pand waarop de brievenbus is geschroefd, staat leeg. Ons inziens is geen enkele post langer welkom, maar wie zijn wij. De letters zijn goed verdeeld over het richeltje. Knap gedaan. Permanente inkt, ook, nemen wij aan. Er is aandacht aan besteed. Het apostrofje tussen de r en de s is charmant, en doet een Nederlander met Nederlands als tweede taal vermoeden.

Het bedrijf doet blijkbaar iets met geld, gezien het euro-teken dat de E van Europa vervangt. Dan is het streepje op het raam (de bovenste foto) bepaald raar. Als je niet van je vader kunt lenen, dan moet je hier in komen?

Het feit dat wij in 's-Hertogenbosch zitten, brengt ons op het idee dat de schrijver meer dan gemiddeld bekend is met het apostrof en het streepje.

Voor welke datum wilt u reserveren?

 

Lieve collega's,

Op donderdag 2 december

willen wij graag deze kamer

reserveren.

Mvg kernteam WWA

Een blaadje uit een notitieblok. Hoe noemden we in de jaren zeventig dit type papier ook alweer? Kringloop? Nee. Nou, van dat grijze dus. Hoogst verantwoord, want al eerder gebruikt en niet weggegooid. Vijfmillimeter ruitjes. Wij ontberen de fantasie om te achterhalen waarom dit in het gemiddelde kantoor zo populair is.

In een gebouw met louter flexibele werkplekken - kortweg flexplekken genoemd - is het zaak subtiel een eigen plek te verwerven, mocht men dit al willen. Vroeg komen geeft een hoop garantie. Personen met macht of gezag kunnen overnachts spullen laten liggen. Dan zijn er nog de aangepaste beeldschermen, stoelen en toetsenborden, die passerende flexwerkers af plegen te schrikken. Maar zo'n lieflijke ruimte, met uitzicht op het kanaal, die wil iedereen wel. In ieder geval het kernteam, dat blijkbaar maar uit twee mensen bestaat?

Wij zijn niet vriendelijk, zoveel mag inmiddels wel duidelijk zijn. Het is ook te heerlijk om hier eens neer te kunnen typen wat inwendig gedacht werd toen wij - en vast ook anderen - dit wijsje lazen.

Wil je het reserveren? Nou, doe het dan!

En daar zit vast de crux, want dat kan niet, hè, flexplekken reserveren.

Blijf dan af

 

laten

liggen

s.v.p.!

Wij hebben over dit wijsje maar één vraag: Stond de tekst op het grote kartonnen vel en lag het vel los, en werd het toen meegenomen, en moest dat niet, en is het daarom vastgeplakt?

De neuzen van de schoenen, links op de foto, maken duidelijk dat het hier om een groot formaat wijsje gaat. Bijna A0 formaat, gokken wij. De dwarslatjes vormen een rooster, op de grond. Eronder vast iets dat met verwarming of ventilatie te maken heeft. Misschien ontbreken er latjes, of staan ze op breken? We zijn er zelfs wel eens met hoge hakken aan letsel ontsnapt.

Wij vermoeden dat het wijsje niet bedoeld is voor de gemiddelde passant, die hier in deze bedrijfskantine bij bosjes langslopen. Nee, dit moet bedoeld zijn voor mensen die zich in functie wanen en vinden dat dit niet zomaar kan, een vel over het rooster. De chefkok, de toezichter begane grond, het facilitaire steunpunt, de opruimer eerste klas. Juist die moeten duidelijk krijgen dat het een plan heeft, en dat ze er niet aan moeten komen. 

Het roodwitte stickerlint straalt de nodige autoriteit uit. Dat het niet geheel rondom beplakt is dat daar maar een beetje aan af.

Geen onruststoker

 

Rookruimte

deur dicht houden s.v.p.

geen bediening

In de horeca mag niet meer gerookt worden; wij zijn er blij mee. Als roker zouden wij er ook blij mee zijn, in dit krappe bruine etablissement. Een heuse aanbouw is geheel gereserveerd voor de inhalerende medemens. Geen luie stoelen, maar plenty mogelijkheid om te zitten om echte barkrukken of klopexemplaren. Een asbak - natuurlijk - op elke tafel. Dit alles te zien om het wijsje heen.

Het  wijsje is voor de roker, vermoeden wij. De schrijver is een gelegenheidsschrijver. De hoofdletter T bleek een te grote uitdaging. Dichthouden? Dicht houden? Dus het s.v.p., want dat dat hoort, op een wijsje, dat weet de lezer van deze rubriek inmiddels wel. 

Hoe je er binnen moet geraken terwijl de deur dicht wordt gehouden is nog een puzzel op zich. Dat je niet denkt dat je binnen aan tafel bediend wordt. Buiten deze ruimte overigens ook niet. Het is stampdruk en de mensheid kleiner dan 1 meter 85 wordt aan de bar over het hoofd gezien. Als we met ons frisje aan tafel terugkomen is deze alweer bezet. De leegte van de rookruimte lonkt.

Ook u niet

 

Terre des Hommes-winkel:

Zwolseweg 45. Open di t/m za. 10-17 uur

Hier geen fietsen. s.v.p.

ook nu niet!

ook u niet!

We nemen aan dat hier een vrouw aan het werk is geweest. Kattig. Sorry, we kunnen niet anders samenvatten. Die onderstrepingen van geen, en van nu, en van u. Die kittige uitroeptekens. Dat ouderwetse s.v.p.  Echt braaf zijn we niet, maar hier willen we bijna even de fiets neerzetten.

Het blaadje bleek, toen alles gezegd was, niet helemaal vol. Daarom nog een alles afsluitende krul toegevoegd. Wij  hadden liever wat humor gezien. Ook plu niet, hadden wij wel een leuke twist gevonden.

Toen het bordje in de etalage moest worden neergezet, kwam er een creatieve geest naar boven. Wij kunnen ons niet voorstellen dat dit de schrijfster was. Twee appeltjes ervoor. Ze zijn vers, dat intrigeert. We moeten binnenkort nog eens gaan kijken. Het takje plastic koriander ontroert ons. 

Ze hebben gelijk. Dit bordje moet bekeken worden. Weg met die fietsen. Ook nu. Ook die van u.

Mind the step

 

Vorsicht

Stufe

Nog voor de foto werd genomen, wisten we al: dit wordt een toppertje. Natuurlijk zijn wij als mens geprogrammeerd om gecharmeerd te zijn van een glimlachend babyhoofd. Dat helpt al. Zeker als het zo'n frisgewassen pretkop, met strikje!, is, dat ons toegrijnst.

We vragen of we een foto mogen maken. Vorige week nog werden we als een gevaarlijke hond van het erf gejaagd toen we onze camera tevoorschijn haalden. Bovendien zingt het wijsje aan de binnenkant van de deur, in de winkel met toeristische snuisterijen.

Och, reageert de mevrouw, die zit daar al zo lang. Op een toon van 'wat kan daar nou aan zijn.' Wij leggen uit dat het zo charmant is, in de huidige tijd van computers, om nog iets handgeschrevens aan te treffen. Ze is doof, of ons Duits is niet zo fliessend als wij hoopten.

De boodschap is puur. Pas op. Drempel. Opgeplakt toen de deur open was, en als de deur dicht zit niet geheel te lezen. Het heeft de plakker (grondig, maar hoe lang al, en wanneer wordt de deur schoongemaakt?) niet gestoord.

Spannende snit

 

Tür bitte

fest 

ranziehen.

Danke

Hier wreekt zich ons gebrek aan kennis van de Duitse taal. Ranziehen klinkt als 'flink stevig achter je dicht trekken'. Daar houden we het maar op. 

Het briefje is spannen gesneden. Een breedte-lengte verhouding die we maar zelden tegenkomen. De tekst is goed over het papier verdeeld. Na het schrijven heeft de schrijver alle letters nog eens dunnetjes over gedaan. Wij prijzen van hieruit het effect. Vooral de puntjes op de u bevallen ons. Deze persoon schrijft vast ook leuke smileys in andere brieven. Hoewel wij denken dat het een ouder iemand is, die dit heeft geschreven, zeker ook door de zwierige krul met zo!klaar! streepjes erdoorheen, onderaan.

Hoe moelijk kan het zijn

 

Handtücher -

Hand einfach vor

den Sensor halten

Boven het fonteintje is met grote repen plakband een flink stuk papier geplakt. Het briefje is geschreven vóórdat het geplakt is, dat zien we aan de plakband over de tekst en de rode pijl heen. De tekst is redelijk over het papier verdeeld. De pijl kwam niet zo goed uit, of het is het onderste stukje er afgeknipt? De stift waarmee de pijl getekend, en daarna ingekleurd is, had ook z'n langste tijd gehad.

We kunnen ons de situatie voorstellen voordat de mededeling in het toilet van het restaurant hing. 'De kraan werkt niet.' Dat zal vaak geklonken hebben. Op een vast chagrijnige toon, want daar sta je dan, met handen die een wasbeurtje nodig hebben, en misschien had je al zeep uit het bakje gespoten.

Het woordje einfach intrigeert ons. Duits spreken wij slechts langzaam en zeker niet foutloos, maar klinkt hier niet enige irritatie in door?

Bij gebrek aan smartfoon